INTRODUCTION: This descriptive study was planned to evaluate the medication compliance of chronic heart failure patients and analyzing factors which are the barriers to medication compliance.
METHODS: This study was conducted in Istanbul University Institute of Cardiology, between 07 October 2013 to 31 January 2014, at emergency room, polyclinic and inpatient clinics. The population of the study was composed of 180 patients and the data is collected by using Beliefs about Medication Compliance Scale (BMCS) and a questionnaire.
RESULTS: Mean age of patients’ were 67,32 ± 12,05, %46,7 (n: 84) were female. It is determined that 40 % (n: 72) of the participants have medication compliance, 60 % (n: 108) of them have no medication compliance. There is a relationship between the medication compliance or incompliance about going to checkups regularly (p<0,01), being informed efficiently about taking medicines by healthcare workers (p<0,05) and knowledge of the medications’ effects (p<0,01). There is a significant difference between BMCS’ benefit and barrier subscale towards medical compliance and incompliance (p<0,01). Also there is a significant difference between the BMCS’ barrier subscale score and education, belief of medicines are complex, going to check up regularly and knowledge of the medicines effects and side effects. It is determined on the BMCS’ barrier subscale; most of the participants stated that taking medicines every day (86 %) and awaking for toilets at nights caused by medicines (68 %).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The study found that not going to check up regularly, not to be informed efficiently by healthcare workers; complexity and unknowingness of the medications’ effects are important factors for medication incompliance. Also low education level, not going to check up regularly, not knowing the effects and side effects of the medication, complexity and side effects were founded to increasing barriers of belief.
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, kronik kalp yetersizliği hastalarının ilaç uyumlarını değerlendirmek ve uyuma engel olan faktörleri incelemek amacıyla, tanımlayıcı olarak planlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü’nde, 07 Ekim 2013 ile 31 Ocak 2014 tarihleri arasında acil, poliklinik ve yatan hasta servislerinde bulunan, 180 olgu ile gerçekleştirilen çalışmada, İlaca Uyum Hakkındaki İnançlar Ölçeği (İUHİÖ) ve anket formu kullanıldı.
BULGULAR: %46,7’si kadın olgulardan oluşan örneklemin, yaş ortalaması 67,32 ± 12,05 olarak bulundu. Olguların %40’ı (n=72) ilaç kullanımına uyumlu, %60’ı (n=108) ise uyumsuz olarak saptandı. Olguların uyumlu ya da uyumsuz olması ile düzenli olarak sağlık kontrolüne gitme (p<0,01), ilaç kullanımına ait sağlık çalışanları tarafından verilen bilgilendirmenin yeterli olma (p<0,05) ve ilaçların etkilerinin bilme durumu (p<0,01) arasında anlamlı ilişki gözlendi. Uyumlu ve uyumsuz olgular arasında İUHİÖ alt boyutları yarar ve engel skoru ortalamalarının istatistiksel olarak ileri derecede anlamlı şekilde farklı olduğu gözlendi (p<0,01). Ayrıca İUHİÖ engel alt boyutu skoru ile eğitim düzeyi, ilaçların karmaşık olduğu kanısı, düzenli sağlık kontrolüne gitme, ilaç etkilerini ve yan etkilerini bilme durumları arasında anlamlı fark saptandı. İUHİÖ göre engel alt boyutunda olguların en sık verdikleri cevaplar; her gün bir sürü ilaç içmek zorunda olmak (%86) ve ilaçların geceleyin tuvalete gitmek için uyanmaya sebep olması (%68) olarak saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Düzenli sağlık kontrolüne gitmeme, yeterli bilgilendirilmeme, ilaçların karmaşık olması ve ilaç etkilerini bilmeme ilaç uyumsuzluğunda önemli faktörler olarak belirlendi. Ayrıca düşük eğitim düzeyi, düzenli sağlık kontrolüne gitmeme, ilaç kullanımının, etki ve yan etkilerinin bilinmemesi, ilaçların karmaşık olması ve etkileri nedeni ile uyku örüntüsünde bozukluğa neden olması ilaca olan inançta engel algısını arttıran faktörler olarak saptandı.
Copyright © 2024 Turkish Journal of Cardiovascular Nursing