Perceived Social Support and Hopelessness Levels in Patients with Implantable Cardioverter Defibrillator

Objective: This study was conducted to determine the perceived social support and hopelessness levels in patients with implantable cardioverter defibrillator (ICD) and to examine the relationship between them.
Methods: The population of the study included all patients with ICD who came to an outpatient clinic of a training and research hospital on the Anatolian side of İstanbul. The sample consisted of 81 patients who met the inclusion criteria. The data of the study were collected using the Patient Information Questionnaire, Beck Hopelessness Scale, and Multidimensional Scale of Perceived Social Support, which were created by examining the relevant literature. One way analysis of variance, Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis H test, and Pearson correlation analysis were used for statistical analysis.
Results: As a result of this study, it was found that female patients with ICD had higher perceived social support scores from their friends than male patients, and the perceived social support levels of married patients from their families were significantly higher than those who were divorced. The social support scores perceived from friends of those who did not sleep in the intensive care unit in the past year were found to be significantly higher than the scores of inpatients, and their hopelessness scores were found to be lower. It was also found that the level of hopelessness was mostly affected by the level of perceived social support from the family; and as the perceived social support increased, hopelessness decreased.
Conclusion: Including psychosocial evaluations in outpatient clinic follow-ups of patients with ICD, planning care considering the perception of social support, evaluating the factors that cause hopelessness, and the coping methods that can be used will provide psychosocial well-being.

İmplante Edilebilen Kardiyoverter Defibrilatör Hastalarında Algılanan Sosyal Destek ve Umutsuzluk Düzeyleri

Amaç: Bu araştırma, implante edilebilir kardiyoverter defibrilatör (ICD) takılmış hastaların, algılanan sosyal destek ve umutsuzluk düzeylerini belirlemek ve aralarındaki ilişkiyi incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir.
Yöntemler: Araştırmanın evrenini, İstanbul Anadolu yakasında bir eğitim ve araştırma hastanesi polikliniğine gelen tüm ICD hastaları oluşturdu. Örneklemi ise araştırmaya dahil edilme kriterlerine uyan 81 hasta oluşturdu. Veriler konu ile ilgili literatür incelenerek oluşturulan ‘Hasta Bilgileri Anket Formu’, Beck Umutsuzluk Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği kullanılarak toplandı. İstatistiksel analizler için sayı, yüzdelik, aritmetik ortalama, t-testi, tek yönlü varyans analizi, Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis H testi ile Pearson korelasyon analizleri kullanıldı.
Bulgular: Bu araştırma sonucunda, ICD implante edilmiş kadın hastaların arkadaşlarından algıladıkları sosyal destek düzeyleri, erkeklerin algıladıkları sosyal destek düzeylerinden daha yüksek ve evli olan hastaların aileden algılanan sosyal destek düzeyleri, boşanmış olanlara göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Araştırma sonucunda son bir yıl içinde yoğun bakım ünitesinde yatmayanların arkadaştan algıladıkları sosyal destek puanları, yatanların puanlarından anlamlı olarak yüksek, umutsuzluk puanları ise daha düşük bulundu. Araştırma sonucunda umutsuzluk düzeyinin en çok aileden algılanan sosyal destek düzeyinden etkilendiği, algılanan sosyal desteğin arttıkça da umutsuzluğun azaldığı bulundu.
Sonuç: ICD’li hastalarının poliklinik takiplerinde psikososyal değerlendirmelerine yer verilmesi, sosyal destek algısını dikkate alarak bakımın planlaması ve umutsuzluğa neden olan faktörlerin ve kullanabilecek baş etme yöntemlerinin değerlendirilmesi psikososyal iyilik halini sağlayacaktır.