Orem’in Öz Bakım Eksikliği Teorisine Dayalı Kalp Yetersizliği Olan Hastalarda Semptom Yönetimi, Öz Bakım Gücü ve Sağlık Davranışlarına Planlı Hasta Eğitiminin Etkisinin Değerlendirilmesi

Amaç: Çalışmada Orem’in öz bakım modeline dayalı planlı hasta eğitiminin kalp yetersizliği (KY) tanısı alan hastalarda semptom yönetimi, öz bakım gücü ve sağlık davranışları üzerine etkisini değerlendirmektir.
Yöntemler: Deneysel tipte olan bu araştırma 1 Mart-31 Aralık 2012 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin kardiyoloji servisinde yatan 90 KY hastası ile yapıldı. Hastalar dahil etme kriterlerine uygun olarak müdahale (n=45) ve kontrol grubuna (n=45) ayrıldı. Veriler; Hasta Bilgi Formu, Kalp Yetersizliği Memorial Semptom Değerlendirme Ölçeği, Öz Bakım Gücü Ölçeği, Kalp Yetersizliği Sağlık Davranışları Ölçeği, Dispne ve Yorgunluk Borg Skalası kullanılarak toplandı. Müdahale grubuna, beş kez planlı hasta eğitimi uygulandı. Müdahale grubu, taburcu edilmeden önce ihtiyaçları doğrultusunda planlanan bireysel danışmanlık aldı ve bu çalışma için hazırlanan KY eğitim kitapçığı verildi. Çalışmada kontrol grubu hastalarına sadece standart taburculuk eğitimi verildi. Araştırma verileri t-testi ve ki-kare analizi kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular: Çalışma sonucunda verilen hasta eğitimine göre müdahale ve kontrol grubu hastalarının KY semptom yönetimi, öz bakım gücü ve KY sağlık davranışları arasında anlamlı fark olduğu saptandı (p<0.05). Eğitim sonrası, müdahale grubunda KY semptom yönetimi, öz bakım gücü ve KY sağlık davranışları ile ilgili istatistiksel olarak olumlu yönde anlamlı bir değişim olduğu (p<0.05), kontrol grubunda ise değişimin olmadığı tespit edildi (p>0.05).
Sonuç: Planlı hasta eğitiminin; KY semptom yönetimi, öz bakım gücü ve KY sağlık davranışları üzerine olumlu etkisi olduğu saptandı.

Effect of Planned Education Based on Orem’s Self-Care Deficit Theory on Symptom Management, Self-Care Power, and Health Behaviors in the Patients Diagnosed with Heart Failure

Objective: In this study, we aimed to investigate the effect of planned patient education and telephone follow-up based on Orem’s self-care deficit theory on symptom management, self-care power, and health behaviors in patients diagnosed with heart failure (HF).
Methods: The study was conducted with 90 patients (45 interventions and 45 controls) who were eligible for the study on the basis of the inclusion criteria. The data were obtained using Patient Information Form, Heart Failure Memorial Symptom Assessment Scale, Self-Care Power Scale, Heart Failure Health Behaviors Scale, and the Dyspnea and Fatigue Borg Scale. The intervention group was trained using planned patient education. The education context used in the study was formed after individual interviews with patients with HF and literature review. The experimental group was given individual consultation planned according to their needs before discharge using a HF education tool prepared for this study and was also given educational booklets. This group was consulted by telephone once a month. The control group was followed with the routine hospital program. Both the groups were evaluated at first interview and in the third month. The data were analyzed using t-test and the chi-squared test.
Results: The study revealed that patient education resulted in significant differences between the intervention and the control groups of patients in HF symptom management, self-care power, and HF health behaviors (p<0.05). At the end of the training for planned patient education, HF symptom management, self-care power, and HF health behaviors changed statistically in a positive way in the intervention group (p<0.05). However, no changes were detected in the control group (p>0.05).
Conclusion: Planned patient education had positive effects on HF symptom management, self-care power, and HF health behaviors.