Examination of Psychological Resilience Levels and Related Factors of Coronary Heart Patients

Objective: This study was conducted to examine the psychological resilience levels and related factors of coronary heart patients.

Methods: The descriptive study was conducted on 129 patients in the cardiology clinics of a state hospital in Istanbul. Data were collected by means of the Individual Characteristics Form, Disease Characteristics Form, and the Brief Psychological Resilience Scale. Kolmogorov– Smirnov test was used to determine the normality distribution of the data. T-test, analysis of variance, and Scheffe test were used for the evaluation of the data. The statistical significance
level was determined as P <.05.

Results: The resilience levels of the participants were moderate (x¯: 15.47 ± 5.20), and the resilience levels of men (x¯ = 16.40) were found to be higher than women (x¯ = 12.66) (P =.001). The level of psychological resilience of the “illiterate” group with educational status was found to be lower than the group with “primary education, high school, university, and higher” educational status (P =.016). The psychological resilience levels of the group not participating in cardiac rehabilitation programs were found to be higher than the participating group (P =.007). The psychological resilience levels of the group without a previous history of heart attack were found to be higher than the group with a history of heart attack (P =.035). The psychological resilience level of the group with “never” angina (chest pain) frequency was found to be higher than the group with angina frequency “once a day and once a week” (P =.024).

Conclusion: Psychological resilience has an important place in coronary heart patients in terms of disease prognosis and course of treatment. Therefore, in the early stages, it isrecommended that women, illiterate people, and groups with a history of heart attack and angina should be given interventions to protect and improve their psychological resilience levels.

Koroner Kalp Hastalarının Psikolojik Dayanıklılık Düzeyleri ve İlişkili Faktörlerin İncelenmesi

Amaç: Bu çalışma, koroner kalp hastalarının psikolojik dayanıklılık düzeylerinin ve ilişkili faktörlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.

Yöntem: Tanımlayıcı özellikte yapılan çalışma, İstanbul ilinde bulunan bir devlet hastanesinin kardiyoloji kliniklerindeki 129 hasta ile gerçe kleşt irilm iştir. Veriler; Bireysel Özellikler Formu, Hastalık Özellikleri Formu ve Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin normallik dağılımını belirlemek için Kolmogorov-Smirnov testi yapılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde t testi, ANOVA ve Scheffe testi kullanılmıştır. İstatistiksel olarak anlamlılık düzeyi P < 05 olarak belirlenmiştir.

Bulgular: Katılımcıların psikolojik dayanıklılık düzeyleri orta seviyede olup (x¯: 15,47 ± 5,20), erkeklerin (x¯ = 16,40) psikolojik dayanıklılık düzeyleri, kadınlardan (x¯ = 12,66) daha yüksek bulunmuştur (P =,001). Eğitim durumu ‘’okuma yazma bilmeyen’’ grubun psikolojik dayanıklılık düzeyi, eğitim durumu ‘’ilköğretim, lise, üniversite ve üstü’’ olan gruba göre daha düşük bulunmuştur (P =,016). Kalp rehabilitasyon programlarına katılmayan grubun psikolojik dayanıklılık düzeyleri, katılan gruptan daha yüksek bulunmuştur (P =,007). Daha önce kalp krizi geçirme öyküsü olmayan grubun psikolojik dayanıklılık düzeyleri, kalp krizi geçirme öyküsü olan gruba göre daha yüksek bulunmuştur (P =,035). Angina (göğüs ağrısı) sıklığı ‘’hiç’’ olan grubun psikolojik dayanıklılık düzeyi, angina sıklığı ‘’günde bir ve haftada bir kez’’ olan gruba göre daha yüksek bulunmuştur (P =,024).

Sonuç: Psikolojik dayanıklılık, koroner kalp hastalarında hastalık prognozu ve tedavinin seyri açısından önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle; kadınların, okuryazar olmayanların, kalp krizi ve angina öyküsü olan grupların, erken dönemlerde psikolojik dayanıklılık düzeylerini koruyucu ve geliştirici müdahalelerin yapılması önerilir.