Kalp yetersizliği yüksek mortalite oranları, sık hastaneye yatışlar ve bozulmuş yaşam kalitesiyle karakterize kronik bir hastalıktır. Birçok kanser ve diğer kronik hastalık türünden daha fazla oranda yaşam kalitesini etkilemesi nedeniyle bu hastalıkta aile/bakım verici desteği son derece önemlidir. Kalp yetersizliği ile ilgili birçok çalışma olmasına karşın hastalığın yönetiminde ailenin rolü veya kalp yetersizliğinin aile üzerindeki etkisiyle ilgili çok az veri bulunmaktadır. Bu makalede kalp yetersizliği olan hastaların aile/bakım vericilerinde bakım vermenin etkileri tartışılmıştır.

Kritik hasta tanımı, bir veya daha fazla organ/sistem yetersizliği veya fonksiyon bozukluğu nedeniyle izlem ve tedavi için daha komplike aletlerle hayatta kalabilecek olan hastalar için yapılmıştır. Kritik durumdaki hastanın bulunduğu ortamdaki tedavi ve bakım olanaklarının teknolojik ya da uzman açısından yetersiz olması veya gereksinim duyulan başka bir tedavi yönteminin sağlanabilmesi için kurum içinde bir tanılama bölümüne, ameliyathaneye, yoğun bakım ünitesine ya da diğer bir kuruma transferi gerekebilir.
Transfer sırasında hastaya gelebilecek risk, dikkatli planlama uygun personel ve malzeme seçimi ile mümkün olduğunca azaltılmaya çalışılmalıdır. Transfer riski, tıbbi risk ve seyahat risklerini kapsar. Tıbbi risk, hastanın tıbbi durumu, transfer sırasındaki ısı değişikliği, hızlı veya yavaş hareket etmenin etkisi olabilir. Seyahat riski, transfer sırasında vibrasyon ve çarpışma riski olabilir.
Transfer risklerini en aza indirmek için öncesinde hastayı stabilize etmek, güvenli bir seyahate hazırlamak için gerekli tanı ve tedaviler (venöz girişimler, entübasyon gibi) yapılmalıdır. Hastanın kurum içi veya kurumlar arası taşınması sırasında yaşamsal fonksiyonlarının aralıksız izlenmesi ve var olan donanım ile eşlik eden personelin becerisi, herhangi bir durumda hasta için gerekli olan tüm girişimlerin yapılabilmesine olanak sağlayacaktır.
Bu makalede kritik durumdaki hastanın kurum içi ve kurumlar arası taşınması sırasında dikkat edilecek noktalar ve önemi tartışılacaktır.

Solunum sistemindeki gaz değişimi, vücudun metabolik gereksinimini karşılayamadığında ve ventilasyon veya perfüzyondaki bozukluklar sonucu akut solunum yetersizliği gelişir. Arteriyel kan gazı sonuçlarına göre oksijenasyon yetersizliği olması hipoksemik (Tip 1), ventilasyon yetersizliği olması hiperkapnik (Tip 2) ve hem ventilasyon hem de oksijenasyon yetersizliğinin birlikte olduğu solunum yetersizliği olarak incelenir. Akut solunum yetersizliğinin belirti ve bulguları, altta yatan hastalığın belirti ve bulgularının hipoksemi ve hiperkapninin belirti ve bulguları ile birleşmesi sonrasında ortaya çıkar. Hipokseminin ana belirtisi dispnedir. Hiperkapninin belirtileri, kalp debisi ve periferik vazodilatasyon artışına bağlı olarak taşikardi, serebral vazodilatasyona bağlı baş ağrısı ve hatta papil ödeme neden olabilir. Akut solunum yetersizliği tedavisinde amaç, hipoksemiyi önlemek veya düzeltmektir. Hemşirelik bakımımın amaçları ise, etkili hava yolu açıklığı ve etkili gaz değişimini sağlamak, hareketsizlikten kaynaklanan komplikasyonları önlemek, doku perfüzyonunda değişiklik endikasyonlarını belirlemek, etkili solunum işlevini sağlamak ve sürdürmek, anksiyete ve korkuyu azaltmak, hastanın rahatını sağlamaktır.

Kardiyovasküler hastalık birçok ülkede en önemli ölüm sebebidir. Hastaların hemen hemen yarısı ani ve beklenmedik şekilde ölürler. Kardiyak arrest, serebral ve miyokardiyal iskemik hasar ve yaşamsal organlara yetersiz perfüzyon nedeniyle kalp debisinde ciddi azalma olarak tanımlanmıştır. Başarılı resüsitasyon, koroner yoğun bakım gibi özel alanlarda ve acil ünitelerinde mümkündür. Ani kardiyak ölümün büyük çoğunluğunun çok düşük hayatta kalma sonuçları olan hastane dışında oluştuğu bildirilmiş olmasına rağmen, hastane içi kardiyak arrest de önemli bir sorun olarak görülmektedir.
Bazen kalp akciğer canlandırmasına rağmen hastanın kalp ritmini düzeltmek mümkün olmayabilir. Aritmi geliştiğinde defibrilasyon ve ileri kardiyovasküler bakım uygulanması gerekmektedir. Defibrilasyon zamanı, kardiyak arrestin düzeltilmesi için tek ve en önemli belirleyici faktördür. Ventriküler taşikardi ve ventriküler fibrilasyon, hastanede yatan hastalarda bile önemli morbidite ve mortalite sebepleridir.
Bu makalede kardiyak arrest ile ilişkili patofizyoloji, kalp akciğer canlandırmasının yönetimi, kullanılan ilaçlar ve teknikler detaylı olarak açıklanacak, hastane içi ve dışı kardiyak arrestin tedavisi için Otomatik Eksternal Defibrilasyonun kullanımının önemi, başarılı ve başarısız resüsitasyonu takiben hastaların ve ailelerinin bakımı tartışılacaktır.

Oksijen, hipokseminin olası zararlı ve ölümcül etkisini tedavi etmek için uygulanır. Oksijen, kokusuz, renksiz, tatsızdır. Oksijenin yüksek dozda ve uzun süreli kullanımlarında toksik etkiler oluşur. Bu nedenle, mümkün olduğunca kısa süre ve düşük oksijen konsantrasyonunda, hastanın oksijen gereksinimini karşılayacak düzeyde uygulanmalıdır.
Oksijen tedavisi, hipoksinin belirti ve bulgularını önlemek ve tedavi etmek için çevre atmosferinde bulunan oksijen konsantrasyonundan daha fazla yoğunlukta oksijen uygulanmasıdır. Hipoksemiyi tedavi etmek, solunum işini azaltmak, miyokardın iş yükünü azaltmak oksijen tedavisinin endikasyonları arasındadır. Oksijen tedavisinin hasta için yeterli olup olmadığı invazif veya non-invazif yöntemler kullanılarak oksijen saturasyonu ölçümü yapılarak değerlendirilir. Uygulama sırasında hastanın değerlendirilmesi ve izlemi için, arteriyel kan gazı, pulse oksimetre takibi, solunum sayısı, tipi, yardımcı solunum kaslarının kullanılıp kullanılmadığı, nabız ve kan basıncı takibi yapılmalıdır.

İmplante edilebilen kardiyoverter defibrilatörler ani kardiyak ölüm riski bulunan hastalarda mortaliteyi düşürmede çok etkili olmalarına rağmen, hastalarda stres, korku, güçsüzlük, anksiyete ve depresyon gibi psikososyal sorunlara neden olmaktadır. İmplante edilebilen kardiyoverter defibrilatörlü hastalarda görülen duygusal sorunlar, beden imajında meydana gelen değişiklikler, ağrılı şoklar ve cihazın fonksiyonunu yerine getirmeme olasılığı ile ilişkildir. Ayrıca araba kullanımının kısıtlanması, mevcut işine devam edememe kaygısı, evlilik hayatında ve sosyal ilişkilerinde değişiklikler gibi yaşam biçimi değişiklikleri ICD hastalarının psikolojik ve emosyonel iyilik halini etkileyebilmektedir. Bu nedenle ICD hastalarının eğitimi yeni yaşam biçimine uyumu ve psikososyal iyilik halini artırmak için çok önemlidir. Bu derlemede implante edilebilen kardiyoverter defibrilatörü olan hastaların yaşadığı psikososyal sorunlar incelenmiş ve hemşirelik girişiminin önemi tartışılmıştır.