Koroner yoğun bakım üniteleri, akut miyokard infarktüslü hastaları aritmi yönünden izlemek ve tedavi etmek amaçlı oluşturulmuş ünitelerdir. Günümüzde ise; bu üniteler sadece akut miyokard infarktüsü geçiren hastaları izlemek amacını taşımamaktadır, daha çok dinamik ve çeşitli hastalıklarda bakımın sağlandığı üniteler olarak hizmet vermektedir. Koroner yoğun bakım ünitelerinde hasta çeşitliliği fazla olduğu için sedasyon komplikasyonlarının ve kritik komplikasyonların, basınç yaralarının, ventilatörle ilişkili pnömoni ve diğer enfeksiyonların görülme riski yüksektir. Bu bağlamda sağlık hizmeti ile ilişkili enfeksiyonlar en sık karşılaşılan enfeksiyon türleridir. Yüksek sağlık maliyeti, morbidite, mortalite ve iş gücü kaybına neden olan bu enfeksiyonların önlenebilir olması en önemli noktalardandır. Bu derlemede, koroner yoğun bakım ünitelerinde karşılaşılabilecek enfeksiyonlara, kontrolüne yönelik bilinmesi gerekenlere ve uygulanacak girişimlere yer verilmiştir.

Amaç: Sol ventrikül destek cihazı (LVAD) implantasyonu uygulanan hastaların bu cihazla birlikte yaşamaya ilişkin deneyimlerini ortaya çıkarmaktır.

Yöntem: Nitel bir araştırma olarak fenomenolojik tasarımda gerçekleştirilen araştırmaya bir üniversite hastanesinde LVAD implantasyonu uygulanan, araştırmaya dahil edilme kriterlerine uyan 10 hasta dahil edildi. Veri toplama araçları olarak; araştırmacılar tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu ve görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmanın verileri derinlemesine görüşme tekniği ile toplanmıştır. Görüşmeler ses kayıt cihazı ile kaydedilmiş, birebir metin haline getirildikten sonra tematik analiz yapılmıştır.

Bulgular: Verilerin analizi sonucunda, beş ana tema oluşturulmuştur. Bu temalar “LVAD İle Yaşamak”, “LVAD’nin Yaşama Olumlu Etkileri”, LVAD İle Yaşamaya Bağlı Zorluklar”, “LVAD Hastalarının Aldıkları Hizmetler/Destekler” ve “Öneriler”dir.

Sonuç: Sonuç olarak çalışmamızda LVAD implantasyonu uygulanan hastaların, hastalık semptomlarının azalmasına bağlı yaşam kalitelerinin arttığı ancak cihaz ile yaşamaya bağlı bir takım zorluklar yaşadıkları ortaya çıkarılmıştır.

Amaç: Bu çalışma, kalp hastalarının kardiyak rehabilitasyon programına katılımını etkileyen faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır.

Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu çalışma Ekim 2020-Şubat 2021 tarihleri arasında kardiyoloji polikliniklerine başvuran 419 kalp hastası ile yürütülmüştür. Araştırma verileri, Hasta Bilgi Formu, Kardiyak Rehabilitasyonda Engeller Skalası (KRES) ile yüz yüze görüşme yoluyla toplanmıştır.

Bulgular: Hastaların KRES toplam puan ortalaması 63,54 ± 8,53, hastaların erişimindeki dışsal faktörler alt boyut puan ortalaması 19,42 ± 3,36, kardiyak rehabilitasyon bilgileriyle ilgili sorunlar alt boyut puan ortalaması 15,48 ± 2,9, lojistik sorunlar alt boyut puan ortalaması 11,16 ± 2,91, algılanan kardiyak rehabilitasyon ihtiyacı alt boyut puan ortalaması 14,79 ± 2,8, diğer sağlık sorunları alt boyut puan ortalaması 2,7 ± 1,22 olarak bulunmuştur. Ailede kalp hastalığının olması KRES üzerinde negatif; hastanede yatış öyküsü olanların, günlük yaşamda destek alanların, okuryazar olmayanların ve emekli olanların KRES üzerinde pozitif ve anlamlı bir etkiye sahip olduğu saptanmıştır.

Sonuç: Hastaların kardiyak rehabilitasyon engeller algısı orta düzeyde bulunmuş; ulaşım problemleri ve kardiyak rehabilitasyonunun gerekli olmadığını düşünme kardiyak rehabilitasyona katılımı engellemiştir. Ailede kalp hastası olması kardiyak rehabilitasyona katılımı olumlu etkilerken; düşük eğitim düzeyi, emeklilik durumu, bağımlılık durumu ve hastanede yatış öyküsü kardiyak rehabilitasyona katılımı olumsuz etkilemektedir.

Amaç: Bu çalışma, koroner kalp hastalarının psikolojik dayanıklılık düzeylerinin ve ilişkili faktörlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır.

Yöntem: Tanımlayıcı özellikte yapılan çalışma, İstanbul ilinde bulunan bir devlet hastanesinin kardiyoloji kliniklerindeki 129 hasta ile gerçe kleşt irilm iştir. Veriler; Bireysel Özellikler Formu, Hastalık Özellikleri Formu ve Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin normallik dağılımını belirlemek için Kolmogorov-Smirnov testi yapılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde t testi, ANOVA ve Scheffe testi kullanılmıştır. İstatistiksel olarak anlamlılık düzeyi P < 05 olarak belirlenmiştir.

Bulgular: Katılımcıların psikolojik dayanıklılık düzeyleri orta seviyede olup (x¯: 15,47 ± 5,20), erkeklerin (x¯ = 16,40) psikolojik dayanıklılık düzeyleri, kadınlardan (x¯ = 12,66) daha yüksek bulunmuştur (P =,001). Eğitim durumu ‘’okuma yazma bilmeyen’’ grubun psikolojik dayanıklılık düzeyi, eğitim durumu ‘’ilköğretim, lise, üniversite ve üstü’’ olan gruba göre daha düşük bulunmuştur (P =,016). Kalp rehabilitasyon programlarına katılmayan grubun psikolojik dayanıklılık düzeyleri, katılan gruptan daha yüksek bulunmuştur (P =,007). Daha önce kalp krizi geçirme öyküsü olmayan grubun psikolojik dayanıklılık düzeyleri, kalp krizi geçirme öyküsü olan gruba göre daha yüksek bulunmuştur (P =,035). Angina (göğüs ağrısı) sıklığı ‘’hiç’’ olan grubun psikolojik dayanıklılık düzeyi, angina sıklığı ‘’günde bir ve haftada bir kez’’ olan gruba göre daha yüksek bulunmuştur (P =,024).

Sonuç: Psikolojik dayanıklılık, koroner kalp hastalarında hastalık prognozu ve tedavinin seyri açısından önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle; kadınların, okuryazar olmayanların, kalp krizi ve angina öyküsü olan grupların, erken dönemlerde psikolojik dayanıklılık düzeylerini koruyucu ve geliştirici müdahalelerin yapılması önerilir.

Amaç: Bu araştırma kalp yetersizliği hastalarının hastalığa psikososyal uyumlarının değerlendirilmesi ve etkileyen faktörleri belirlenmesi amacıyla planlandı.

Yöntem: Bu tanımlayıcı- kesitsel araştırma verileri, Hastalığa Psikososyal Uyum-Öz Bildirim Ölçeği (PAIS-SR)” kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde Statistical Package for the Social Sciences version 19.0. (IBM SPSS Corp.; Armonk, NY, USA) programında, yüzdelik, ortalama, Mann Whitney U testi, Kruskal-Walis H testi, Spearman Rho Korelasyon Katsayısı tekniği kullanıldı. İstatistiksel anlamlılık değeri P <,05 olarak kabul edildi.

Bulgular: Hastalarının yaş ortalaması 66,21 ± 9,19 idi. Kadın hastaların erkek hastalara göre, okuryazar ve ilkokul mezunu hastaların ortaokul ve üzeri mezun hastalara göre, köyde yaşayan hastaların ilde yaşayan hastalara göre, Kalp yetersizliği (KY) sınıf New York Heart Association genellikle kısaltma kullanılır (NYHA) III olan hastaların NYHA I olan hastalara göre, yatarak tedavi gören hastaların ayaktan tedavi gören hastalara göre psikososyal uyumlarının daha kötü olduğu belirlendi (P <,05). Evli hastaların seksüel ilişkilerde psikososyal uyumu kötüyken, medeni durumu bekar olan hastaların aile çevresi ve sosyal çevreye uyumları daha kötü olduğu bulundu. Hastaların yaşı, sahip olduğu çocuk sayısı, teşhis süresi, KY (NYHA) sınıflaması ve hastaneye yatış sayısı arttıkça psikososyal uyumlarının kötüleştiği belirlendi (P <,05).

Sonuç: KY hastalarının psikososyal uyumları orta düzeyde idi. KY olan hastalarda hastalığa psikososyal uyumu arttırmak için kişisel (ileri yaş vb) ve hastalığa ilişkin (NYHA evresi, vb) faktörler göz önünde bulundurularak hemşirelik bakımının planlanması ve uygulanmasının hastalığa uyumu arttıracağı düşünülmektedir.

Amaç: Bu çalışma koroner yoğun bakım ünitesinde infüzyon yeri değiştirilerek uygulanan amiodarone tedavisi kaynaklı flebit insindansını ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlandı.

Yöntemler: Koroner yoğun bakım ünitesinde 12 ay boyunca benzer dozlarda amiodarone tedavisini infüzyon yeri değiştirilerek alan 30 hasta incelendi. Amiodarone tedavisinin yolu, süresi, kateter çapı (20-22 G) vb. faktörler ile flebit oluşumu ile ilgili faktörler incelendi. Verilerin analizi
için tanımlayıcı istatistikler ve regresyon analizleri kullanıldı.

Bulgular: Çalışmada 30 hastaya takılan 60 kateter incelendi. Otuz hastanın 9 tanesinde (%30), 60 kateterin 10 tanesinde (%16,.6) flebit geliştiği gözlendi. 22 G çaplı kateter kullanılan olgularda daha fazla flebit saptandı (P <,01). Kadınlarda (%37,5) ve dirsek içi bölgesine takılan
kateterde (%50) flebit daha sıktı. Ancak bu değişkenler ile flebit gelişimi arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (P >,05).

Sonuç: Bu çalışmada hastaların %30’unda flebit gelişmiştir. Bu nedenle amiodaron infüzyonunda infüzyon yerinin 12 saatten daha sık değiştirilmesi ve mümkünse santral venöz kateter ile uygulanması önerilmektedir.

Amaç: Bu çalışma pulmoner arteriyel hipertansiyonlu (PAH) hastaların semptom durumu ve sağlıkla ilişkili yaşam kalitesi (SİYK) arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapıldı.

Yöntem: Çalışma tanımlayıcı olarak tasarlandı ve çalışmaya poliklinikte takip edilen 31 PAH hastası dahil edildi. Araştırmanın verileri “Veri Toplama Formu,” “Kalp Yetersizliği Semptom Durum Ölçeği (KYSDÖ)” ve “Kısa Form Yaşam Anketi (SF-36) ile toplanmıştır.

Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 47,4 ± 15,3 yıl olup, %51,6’sı kadındı. Hastaların çoğunluğu Dünya Sağlık Örgütü fonksiyonel sınıf II’deydi ve çalışmıyordu (%80,6). Hastaların en sık yaşadıkları semptomlar “yorgunluk veya enerjisizlik” (%96,8) ve “gündüz nefes darlığı” (%80,6) idi. Çalışma grubunda çalışmayan gruba göre ortalama toplam KYSDÖ puanı anlamlı olarak daha düşüktü (P <,001). SF-36 alt boyutlarının “genel sağlık” ve “sosyal işlevsellik” dışındaki diğer tüm alt boyutlarında yüksek ve düşük KYSDÖ grupları arasında anlamlı farklılıklar bulunmuştur (P <,05). SF-36’nın “genel sağlık” alt boyutu ile KYSDÖ arasında zayıf bir negatif korelasyon vardı. SF-36’nın diğer tüm alt boyutları, KYSDÖ ile orta düzeyde negatif korelasyona sahipti.

Sonuç: PAH’lı hastaların semptom durumu ve SİYK arasında negatif korelasyon olduğu saptandı.

Kalp yetmezliğinin neden olduğu fiziksel ve psikososyal sorunların özelliği ve yoğunluğundan dolayı hastalığın kontrolü, yönetimi, zor ve aynı zamanda karmaşık bir süreçtir. Kalp yetmezliği bakımında hemşirelik süreci kullanımı önemli olmakla birlikte bu sürecin kuram ve modeller ile sentezlenmesi durumunda hasta gereksinimleri daha sistematik bir şekilde belirlenmektedir. Hemşirelik sürecine ilişkin ilk teorisyenlerden biri olarak bilinen Ida Jean Orlando etkileşim
teorisinde hasta ve hemşire arasındaki karşılıklı iletişimin önemine dikkat çekmiş ve hasta hemşire arasındaki karşılıklı ilişkinin hemşirelik uygulamalarının temelini oluşturduğunu belirtmiştir. Bu olgu sunumunda; kalp yetmezliği olan bir hastanın hemşirelik süreci Ida Jean Orlando’nun etkileşim teorisi doğrultusunda hazırlanarak gereksinimleri belirlenmiş, hemşirelik girişimleri planlanmış ve uygulanmıştır. Bakım gereksinimi karşılanan hastanın sıkıntısının önemli ölçüde azaldığı, sözel ve sözel olmayan davranışlarında olumlu yönde değişiklikler olduğu ve hastalık yönetimine uyumun arttığı gözlenmiştir. Sonuç olarak; hemşirelik sürecinin uygulanmasında Orlando’nun etkileşim teorisinin kullanımının yararlı ve etkili olduğu, kalp yetmezliği hastalarında kullanılmasının uygun olduğu söylenebilir.